Kadıköy’de Hafta Sonlar Trans Buluşmaları

Kadıköy’ün renkli sokakları, cumartesi sabahları biraz daha neşeli uyanıyor. Çünkü Moda’daki şu küçük kafenin bahçesinde, gökkuşağı bayrakları altında bir araya gelen insanlar, sadece kahve içmiyor… “Ben de varım!” diyen cesaret hikayelerini paylaşıyor. Burası, trans bireylerin omuz omuza güldüğü, birbirine “Seni anlıyorum” dediği, haftanın yorgunluğunu attığı bir sığınak.

“Neden Cumartesi? Çünkü…”

Cumartesi 11:00’de başlayan buluşmaların nedeni basit: “Pazar günü evde tek başına oturmak istemiyoruz!” diyor Lara, 23 yaşında bir trans kadın. “Burada, dışarıda yaşadığımız zorlukları anlatabiliyor, birbirimizin eyleş planlarına ortak oluyoruz. Geçen hafta, biri ‘İş görüşmesine gideceğim, korkuyorum’ dedi. Hep birlikte rol provası yaptık!”

“Sadece Sohbet Değil, Sanat da Var!”

Buluşmalar, her hafta farklı bir temayla ilerliyor. Bazen drag performans atölyesi, bazen trans hakları üzerine söyleşi… Geçen ay, Kalamış Parkı’nda düzenlenen “Benim Bedenim” temalı resim workshop’unda, herkes tuvaline kendi özgürlüğünü çizdi. “Boya lekeleri hâlâ pantolonumda,” diye gülüyor Deniz, “Ama o gün, utancımı da yıkadım gitti.”

“En Güzel Anlar: Kimsenin ‘Açıklama Yapma’ Baskısı Hissetmediği Anlar”

Buluşmaların müdavimlerinden Ece, “Okulda, işte, otobüste hep kendini anlatmak zorunda hissediyorsun. Ama burada öyle değil,” diyor. “Mesela dün, biri ‘Topuklu ayakkabı giymeyi yeni öğreniyorum’ dedi. Hemen hepimiz ‘Hadi bugün Moda’da yürüyüş yapalım!’ diye çığlık attık. İnsan, ‘yalnız değilim’ demek ne güzel…”

“Çaylar Bize, Kurabiyeler Dayanışmaya!”

Organizasyonu yürütenler gönüllülerden oluşuyor. Kafe sahibi İlyas Bey, “Çay demli olsun yeter, gerisi bize kalsın” diye ekliyor. Masalarda dolaşan bir kutu var: İçinde, trans bireylerin yazdığı anonim mektuplar… “Biri ‘Ailem beni kabul etti’ yazmış, diğeri ‘Hormon tedavime başladım!’. O kutu, hepimizin umut sandığı artık,” diye anlatıyor Lara.

“Peki Ya Yeni Gelenler? ‘Kapı Hep Açık!’”

Her hafta yeni yüzler katılıyor. Utangaç adımlarla içeri girenlere, ilk cümle hep aynı: “Hoş geldin! Kahven nasıl olsun?” Geçen hafta 17 yaşında bir genç, “İlk kez gerçek adımla seslenilen bir yere geldim” diye ağladı. Ertesi gün, gruptaki bir avukat ona ücretsiz isim değişimi sürecinde yardım etmeye başladı.

“Neden Kadıköy? Çünkü Bu Semt Bize ‘Sen de Bu Şehrin Rengisin’ Diyor!”

Bulvarda yürürken el ele tutuşan çiftler, saçını pembeye boyatan birini selamlayan esnaf, Rıhtım’da cinsiyet kimliği üzerine şiirler okuyan gençler… Kadıköy, kusursuz değil ama “Denedikçe öğrenen” bir mahalle. Belki de bu yüzden, trans buluşmaları her hafta biraz daha kalabalık!

Son Söz Yerine Bir Davet:
Eğer siz de cumartesi sabahları “Ben artık yalnız değilim” demek isterseniz, kapı açık. Çay demli, kurabiyeler ev yapımı, yürekler ise sıcacık…